Η εταιρική αναδιάρθρωση ή η αναδιάρθρωση επιχειρήσεων έχει κερδίσει δημοτικότητα με μεγάλες και μικρές επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο. Έχει γίνει μια ιδανική στρατηγική για την κάλυψη των αναγκών επέκτασης ή συστολής ενός οργανισμού.
Οι οργανισμοί που σχεδιάζουν να επεκτείνουν τη βάση τους καταφεύγουν σε συγχωνεύσεις, εξαγορές, συγχωνεύσεις, αγορές περιουσιακών στοιχείων, κοινοπραξίες και εξαγορές. Είναι όλες διαφορετικές μορφές εταιρικής αναδιάρθρωσης που συγκεντρώνουν τους πόρους δύο επιχειρήσεων κάτω από μια ενιαία ομπρέλα. Θεωρούνται συνεργιστικές στη φύση τους επειδή οδηγούν σε μεγαλύτερα οφέλη από την οικονομία κλίμακας, τη χρήση φορολογικών καταφυγίων, τη δημιουργία μιας τεράστιας δεξαμενής περιουσιακών στοιχείων και τη δημιουργία μιας πιο αποτελεσματικής διαχείρισης.
Εναλλακτικά, η σύναψη συμβάσεων της επιχείρησης μέσω εκποιήσεων, απόσχισης και διάσπασης είναι άλλες μορφές εταιρικής αναδιάρθρωσης. Εδώ η εστίαση είναι να αφαιρεθεί μια ζημιογόνος στρατηγική επιχειρηματική μονάδα προκειμένου να περιοριστούν οι ζημίες των επιχειρήσεων. Τέτοιοι τρόποι προτιμώνται επίσης όταν οι οργανισμοί προσπαθούν για μεγαλύτερη λειτουργική αποτελεσματικότητα και θέλουν να επικεντρωθούν περισσότερο σε τομείς που έχουν τεράστιες δυνατότητες δημιουργίας κέρδους.
Η εκποίηση περιλαμβάνει την πώληση ενός τμήματος ενός οργανισμού σε άλλη εταιρεία. Είναι μια κίνηση συστολής από την πλευρά του πωλητή. Σε μια απόσχιση, μια επιχειρηματική μονάδα διασπάται σε μια ξεχωριστή εταιρεία που έχει τη δική της νομική ταυτότητα και μια κοινή σφραγίδα. Σε ένα spiltup, ένας μεμονωμένος οργανισμός, που είναι μια μητρική εταιρεία, χωρίζεται σε δύο ή περισσότερους ανεξάρτητους οργανισμούς.
Μια δημοφιλής μορφή εταιρικής αναδιάρθρωσης είναι η άντληση κεφαλαίων από το ευρύ κοινό μέσω της οδού μετοχών ή χρέους. Αυτό βοηθά την εταιρεία να συγκεντρώσει μεγάλα ποσά κεφαλαίων που διαφορετικά είναι αδύνατο μέσω της ιδιωτικής διαδρομής. Σε αυτό, η εταιρεία φέρνει μια αρχική δημόσια πρόταση που καλεί τους ανθρώπους να υποβάλουν αίτηση στον προβλεπόμενο ελάχιστο αριθμό μετοχών της με σταθερή ονομαστική αξία. Επιπλέον, το καθεστώς της εταιρείας αλλάζει από ιδιωτική σε ανώνυμη μετά την εκπλήρωση μιας μακράς λίστας νομικών διατυπώσεων.
Εναλλακτικά, μια δημόσια επιχείρηση που γίνεται ιδιωτική είναι επίσης μια μορφή εταιρικής αναδιάρθρωσης. Είναι κοινώς γνωστό ως ιδιωτικοποίηση. Σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, ο δημόσιος τομέας ιδρύθηκε για να φροντίζει βιομηχανίες στρατηγικής σημασίας όπως ο χάλυβας, το πετρέλαιο και η άμυνα. Με την πάροδο του χρόνου, αναποτελεσματικότητα όπως η γραφειοκρατία και η γραφειοκρατία εισχώρησαν στο σύστημα οδηγώντας σε συνεχείς οικονομικές απώλειες. Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση σε αυτές τις χώρες άρχισε να μεταβιβάζει την ιδιοκτησία των επιχειρήσεων τους σε ιδιώτες.
Το τρέχον επιχειρηματικό σενάριο έχει γεννήσει διάφορους τύπους συνενώσεων επιχειρήσεων και εταιρικών αναδιαρθρώσεων που γίνονται με βασικό στόχο την επίτευξη ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος στην αγορά.